Hoe we van de ene op de andere dag digitale nomades werden

Het is altijd al een droom geweest om de wereld te zien en daarnaast ook andere culturen te leren kennen.

Maar nadat we trouwden, een huis en gezin bouwden werden die dromen plots helemaal naar de laatste plaats van onze lijst verhuisd.

We woonden in ons droomhuis en alles deden wat van ons verwacht werd. Toch werd ons duidelijk dat we echt avontuur misten. We focusten op dingen die voor ons helemaal niet belangrijk waren: het betalen van de hypotheek, dure balletlessen en leuke uitstapjes. Samen de wereld zien telt gewoon meer voor ons.

Een nieuwe business

Ik ruilde mijn persoonlijke Instagram-account twee jaar geleden in voor een zakelijk account. Ik hoopte het uit te bouwen tot een business waarbij ik mensen kon helpen aan om het even welk budget te reizen. Maar ook om bestemmingen (vooral minder bekende), unieke hotels en activiteiten te promoten.

Het is echt een werk dat uit mijn hart komt! Ook al groeide mijn zaakje niet altijd even snel of goed als gehoopt, ik haal er enorm veel tevredenheid uit.

Het afgelopen jaar begonnen mijn plannen echt vorm te krijgen. Er waren dagen dat ik uren bezig was met mensen helpen de perfecte reis te plannen binnen hun budget.

Ik plande en deed ook diverse samenwerkingen met hotels, merken, toeristische diensten en reisbureaus. Bijdragen aan de opkomende Europese influencermarkt bleek een echte uitdaging te zijn. Maar één die ik met plezier aannam.

Pandemie

Eind februari werd de corona-crisis op ons losgelaten. Op slechts enkele dagen tijd lag het hele land en de halve wereld stil. Ik begon terecht te vrezen voor onze plannen.

We bleven 3,5 maand binnen. Daarna vernomen we dat onze twee geplande reizen: Ierland (promotie van een camperverhuurbedrijf) en Iran (een persreis) beide geannuleerd werden.

Kentering

Intussen vernam Daniel dat er tot 31 augustus niet op kantoor gewerkt zou worden.

Dat was het moment dat we besloten de sprong in het diepe te wagen.

Op 2 weken tijd verhuurden we ons huis, besloten we dat beide kinderen huisonderwijs zouden krijgen en pakten we elk een koffertje ter grootte van een handbagage. Met onze internationale reispassen en negatieve corona test op zak vertrokken we richting Oostenrijk.

Zo zorgden de pandemie en afgelaste reizen ervoor dat we plots echt digital nomads waren.

Vrienden en familie verwachtten ons terug na een week of drie. Maar na een maand kwamen de vragen of we daar nu zouden blijven wonen.

Telkens we die vraag beantwoorden voelt het enorm bevrijdend simpelweg te kunnen zeggen: “We weten het niet.”

Dat is wat een digitale nomade is: een persoon die flexibel genoeg is om op elke plaats te wonen en werken.

We weten wel dat dit niet voor altijd is, maar nu leven we alvast in een droom.