Mama, wij willen noorderlicht zien, met hondensleeën rijden en overal ijs en sneeuw zien! Wij willen naar Lapland.
Aurélie
Als kind koos mijn papa altijd onze reisbestemmingen uit. Meestal waren die top, maar nu en dan had ik toch ook graag eens zelf mee gekozen. Ik zeg dus altijd tegen mijn kinderen dat hun stem ook telt …
Maar dan komen ze af met één van de koudste plaatsen in Europa en waarschijnlijk ook één van de duurste bestemmingen.
Daniel schudde van ‘nee’, maar als je er als ouder niet bent om de dromen van je kinderen waar te maken, what’s the point …
Met ook nog een oudste dochter die net besloot zich enorm af te zetten tegen alles wat haar ouders deden voelde dit juist als dé kans om juist in die lastige tienerperiode de mooiste herinneringen te maken.
Die avond legde ik alvast de korte broeken weer in de kast en dacht na … Oostenrijk, Polen, Tsjechië, Bulgarije … Maar noorderlicht …
Ik deed de hele nacht opzoekingswerk en de volgende ochtend wist ik het! Een week rijden naar Lapland, 10 dagen ter plekke en een week terug naar Belgie! Let’s go!
Inhoudsopgave
En route naar 66° noorderbreedte
Nog geen 2 weken later zaten we in de auto; bestemming DE POOLCIRKEL! Was het eenvoudig? Simpelweg neen. Niet alleen planden we een pittige roadtrip in twee weken maar we vertrokken ook met een boze en huilende puber. Eentje die niet meer mee wilde met haar ouders.
We gingen op citytrip naar Kopenhagen, wij bleven hier in het betaalbare Island hotel. Kopenhagen was supercool, de musea, restaurants, anarchiestad Christiania, …
Elke stap dichter bij het noorden was trouwens ook een stap door de weerstand van onze oudste dochter heen.
Verder op onze roadtrip bezochten we één van de gaafste familiehotels ooit in Västerås: STEAM hotel! Een luxueus familiehotel volledig opgetrokken in steampunk stijl; goed eten, wellness, zwembaden, spelletjes, …

Lulea, poort naar Lapland
Na ongeveer vijf dagen rijden kwamen we aan in Lulea, de laatste ‘stad’ voor de poolcirkel.
Om de prijzen wat te drukken boekten we daar het Sunderby hotel. Toen we laat in de avond vermoeid aankwamen was het volledig verlaten; een bouwwerf. Volgens de instructies zou er een sleutel moeten liggen en zou onze kamer klaar zijn.
De sleutel vond ik snel maar tegelijk stond ik ook oog in oog met een vreemde man, midden in de nacht op een bouwwerf vol oude poppen en schildersspullen. Ik wilde gillen maar gelukkig groette hij vriendelijk en vroeg of ik ook zocht naar de kamers. Na een korte babbel en tevergeefse zoektocht wandelden we samen het hotel uit op zoek naar een Scandic. Scandic is zowat de norm in Scandinavië. Je hebt ze overal, de bedden zijn goed, kinderen slapen er gratis, hun ontbijt is onevenaarbaar, er zijn spelletjes, altijd een gym of zwembad en de klasse variëert van degelijk tot matig luxueus.
Samen met deze vreemde man kwamen we dus om 1 uur ‘s nachts aan in Scandic Lulea. Een post-communistisch gebouw met eenvoudige check-in en een warm welkom. Een keer op de kamer vielen we uitgeput in slaap. De volgende ochtend wekte een stralende zon glinsterend op bergen sneeuw ons. Plots zag de wereld er heel wat mooier uit. Ik zag zelfs weer de gebruikelijke lichtjes in de ogen van mijn dochter.
Na één van de epische Scandic ontbijtjes trokken we naar het ijs. We waren namelijk in Lulea voor een reden! De zee bevriest hier en jaarlijks legt men er een gigantische schaatsbaan op aan. Materiaal moet je wel zelf meenemen, maar gelukkig kan je via Decathlon ook huren of tweedehands kopen. Gezien de periode dat we weg waren deden we het tweede.
Op het ijs
De ijspiste in Lulea is volledig gratis, er staan kicksleds (Pulka) die je kan gebruiken, er is een sauna, kampvuur en BBQ picknick area met stookhout. Samen met de stralende zon en de vriendelijke begroetingen duurde het niet lang voor Lulea het hart van ons en onze puber stal.









Benieuwd? Hier is de instagramreel van ons schaatsavontuur in Lulea.
Fika
In Lulea leerden we ook het fenomeen van gratis water, thee en koffie met koekjes kennen. Op restaurant kan je je dus gewoon zelf bedienen met (kraantjes) water en een simpele maar goede kop koffie of thee. Reis je met een klein budget zoals wij is het zeker de moeite om te kijken welke restaurants die aanbieden. Nog meer budgettips voor Lapland?
Kijk eens in mijn artikel rond budgetproof reizen naar Lapland.
Hondensleeën
En we gingen er voor het eerst hondensleeën!!! Lulea Adventure is een klein bedrijfje van vader en zoon. Zeg maar een uit de handgelopen hobby van een Italiaan die verliefd werd op een Zweedse schone. Hij ging in de Lapse wildernis wonen en ontdekte zijn liefde voor het hondensleeën. 20 jaar later startte hij met zijn zoon een bedrijfje waarbij hij ook anderen hun harten raakt.
Overbodig om te zeggen dat we in de BBQ hut samen met fika de warmste gesprekken hadden met deze gepassioneerde mannen. Je moet het ook maar doen, als warme Italiaan naar het koudste stukje Europa verhuizen.









Op instagram staat een filmpje van ons hondenslee avontuur.
Slapen tussen de toppen van de bomen
Een klein uurtje naar het oosten van Lulea ligt één van de bijzonderste hotels ter wereld. Het Treehotel.
Treehotel Harads, magie in de bomen het verhaal van ons verblijf in het Treehotel.
Een vintage guesthouse dat enkele jaren geleden besloot om knettergekke boomhutten te bouwen midden in een bos. Denk niet aan traditionele hutten maar supereigenzinnige ontwerpen als een vogelnest, ufo, spiegelhuis, …
De hutten zijn prijzig en meestal volgeboekt maar je kan het domein ook gewoon bezoeken tijdens een wandeling tegen betaling.
Gezien we er op een rustig moment waren zagen we amper bezoekers. De hutten liggen dan ook in een privébos. Het klinkt misschien te gemakkelijk maar de wandeling van amper 15 minuten naar onze hut bracht zo een enorme rust. Voor het eerst sinds weken zag ik mijn dochter rennen, gieren en zich echt amuseren. Dat de wandelingen van de parking naar de hut vaak een uur duurden in plaats van vijftien minuten door het eindeloze op en neer van de bergen sleeën maakte het verblijf alleen maar magischer.
Het was daar tussen de toppen van de bomen in Lapland dat mijn kleine meisje voor het eerst weer gelukkig in slaap viel.


















Via deze link zie je een reel die ik maakte van de hutten.
Rovaniemi, thuis van de Kerstman
Na een week verlieten we de streek rond Lulea om eindelijk die poolcirkel over te steken. Het bekende Rovaniemi, thuis van de kerstman maar ook stad gebouwd op de poolcirkel. Hier zouden we nog vijf dagen blijven voor we aan onze reis terug naar België zouden beginnen.
Rovaniemi ligt net over de grens van Finland op een kleine 3 uur rijden van Lulea. Finland is een apart land. Het is nog steeds Lapland (ah ja, Lapland loopt tot zelfs in Rusland) maar alles is er een beetje ‘extra’. Er is niet veel meer over van die degelijke, praktische Scandinavische stijl. Ik denk de Russische invloeden. De Finnen zijn ook anders, hun taal lijkt op niets wat je ooit eerder hoorde en ze zien er anders uit.
Ze hebben een rijk stammenverleden en dat merk je aan de diverse aangezichtstrekken. Ze kleden zich extravagant en hun restaurants en cafés zijn niet meer het toonbeeld van Scandinavische degelijkheid. De keuken is een mix van oersmaken geserveerd op exotische wijze. Het land van de kerstman is daar een prachtig voorbeeld van: traditie maar gemengd met een vleugje Europese kerstmarkttraditie. Niets, maar ook letterlijk niets doet je nog denken aan die desolate, wilde schoonheid die we in Zweden zagen. Alles is er vol, druk, over the top, flikkerend en glinsterend. De Sinksenfoor van Lapland!
Veel gezinnen vinden dit het summun van Lapland met kinderen en ik begrijp dat. Er is op enkele hectaren ook echt alles: een ijshotel, gezellige houten hutjes, een traditioneel restaurant, dé poolcirkel met postkantoor (ja, je kan jouw postkaarten versturen vanop de poolcirkel), hondenslee ritjes, een sneeuwspeeltuin, rendiersleeritjes, een heus sneeuwpretpark, overal sleetjes die je vrij mag gebruiken, noem het en je vindt het er! Zoek je dus Centerparcs in Lapland dan is dit je bestemming, voor ons was een dagje wel genoeg.
Verblijven kan je er in Santa’s Sport, Santa’s hotel Rudolf, Santa Claus hotel, Santa’s holiday homes, Arctic glass hotel, Arctic Snowhotel en nog veel meer.












Apukka Resort, de wildernis rond Rovaniemi
Wij kozen voor een tussenoptie en verbleven in de wilderness net buiten Rovaniemi in Apukka Resort. Een resort met een traditioneel hotel, glazen iglos en vooral superzotte family suites (waar wij bleven). Deze huisjes liggen aan een groot meer en zijn net hobbithuisjes. Vooral zot omdat je er vanaf kan sleeën.
Dit soort resorts zijn ideaal als je tijd in Lapland beperkt is. Apukka Resort zat dan ook vol met gasten die op regelmatige basis terugkeerden. Het is er gezellig; er zijn vuurtjes, lekker eten, fijne activiteiten en vriendelijk meertalig personeel. Deze resorts voorzien ook in al je thermische materiaal, plannen activiteiten als ijsvissen, sneeuwscooteren, hondensleeën, rendiersleeën, paardrijden, tubesleeën, ijsculpturen maken, sneeuwfietsen, wandelen, noorderlichtsafaris in alle mogelijke variaties, …
We beleefden er vijf leuke maar superdrukke dagen. Op onze voorlaatste avond in Finland kwam de realiteit van het vertrek uit dit sprookjesland plots hard binnen. Daniel en ik namen een paar uur ervoor voor het eerst een sneeuwbad (opwarmen in de houtgestookte sauna en daarna afkoelen in de bergen sneeuw) en beseften enorm hard hoe deze bestemming nog niet klaar voelde voor ons. Onze baby genoot van de wandelingen dichtbij mama of papa in de draagzak, Ellis deed niet anders dan rollen in de sneeuw om daarna met vuurrode wangen bij een choco op te warmen en puber Aurélie vond haar lach terug.
Hoewel we flexibel reisden zat officieel onze tijd in Lapland er dus op. Stapsgewijs zouden we weer naar Belgie rijden. Uiteindelijk was het die avond onder de Lapse sterrenhemel dat we in een onbekend, klein dorpje onder Lulea voor een maand een huis boekten aan een meer.
























De magie van Vistträsk By
We brachten al twee nachten door in onze afgelegen airbnb tussen twee meren toen plots de deurbel ging. Een dik ingepakte mama en baby stond voor de deur; de huisbazin! Ze wilde even langskomen om te vragen hoe het ging met ons. Ik nodigde ze binnen en een uur later zaten we nog koffie te drinken en koekjes te knabbelen.
Zover van de toeristische trekpleisters kwamen er amper toeristen dus de dorpsbewoners waren heel benieuwd naar ons. Wanneer ik ‘s ochtends op wandel ging over het ijs maakte ik een praatje met elke persoon die ik tegenkwam. Elke glimlach op mijn pad toonde me hoe warm de harten in dit koude land wel niet waren.
Ik bracht middagen door met mamas op de koffie, we gingen tussen de locals worstjes bakken aan de voet van de skipiste, sneeuwscooterden door de bergen, leerde traditionele ambachten als ijsvissen maar vooral genoten we van de eindeloze avonden bij het kampvuur wachtend tot de magische lichten weer verschenen aan de hemel.
Het was daar in het bevroren Lapse land bij het meer dat onze dochter heelde, dat we connecteerden en warmte vonden in de koude.
Toen we een maand later dan voorzien aan onze reis terug naar België startten was het vol vreugde.





















Op TikTok deelde ik een minivlogje van hoe onze dagen er vaak uitzagen
Naar huis met harten vol herinneringen
We maakten nog stops in Stockholm waar we de tijd van ons leven hadden in het Abba museum en veel te veel geld uitgaven in het Ben & Jerry’s café. Een laatste hoogtepunt beleefden we in het Ikea Hotell waar we lekker aten, het museum bezochten en een knutselworkshop deden.
Toen we half april weer in België kwamen, was de grijze winter voorbij. In het verleden braken we onze winter steeds met een zonnige bestemming; veel warmte, veel licht. De keus van Daniel en mij. We dachten dat dat nodig was om energiek te blijven.
Dit jaar deden we dat op de donkerste plaats van Europa. De keuze van onze kinderen. We hadden niet de financiële vrijheid om zomaar een pakket te boeken met alles erop en eraan. We moesten creatief zijn met het aankopen van warme kleren. En we vertrokken voor bijna twee maanden naar één van de meest afgelegen plaatsen in Europa met een dochter midden in de puberteit. Het leek misschien niet eenvoudig, maar dat was het wel. Lapland is eenvoudig. Lapland is puur, koud en hartverwarmend.



In deze blog worden affiliatelinks gebruikt. Deze kosten jullie niets maar stellen ons wel in staat deze info met jullie te kunnen blijven delen.
een mooi hartverwarmend verhaal 🤍
vooral die laatste maand in een afgelegen airbnb dat jullie als gezin weer dichterbij elkaar bracht. Ook dat is reizen! Doe zo verder 🤍